Een jongeman wordt geconfronteerd met schizofrenie en komt in een bedreigende wereld terecht

Tristan, bijna 18 jaar, staat op het punt zijn VWO-examen te doen. Een kansrijke toekomst ligt voor hem klaar: een baan bij een gerenommeerd accountantskantoor. Maar dan verandert alles.
Stemmen fluisteren in zijn hoofd, onwerkelijk en vernederend. Ze beheersen zijn leven en vernietigen zijn veelbelovend vooruitzicht.
Bewusteloos langs de weg gevonden, belandt Tristan in een psychiatrische inrichting, waar een langzame en moeilijke weg naar herstel begint.
“Bloeddruppels als tranen” is een roman over genialiteit en waanzin, innerlijke stemmen en het verlies van een veelbelovende toekomst. Een verhaal dat je niet loslaat, zelfs niet als je het boek allang hebt dichtgeslagen.

Fragment

 

 

Examengala

 

Langzaam maar zeker loopt de zaal vol met prachtige, mooi aangeklede, jonge mensen. Vooral Justin kijkt zijn ogen uit, als hij Marlies ziet binnenkomen in een japon met een diep decolleté en blote schouders. Hij kan zijn ogen nauwelijks van haar afhouden en het meisje zelf wordt er wat verlegen van. Er is een bandje en er zijn allerlei hapjes en drankjes te krijgen. De jongelui dansen of praten gewoon met elkaar in een gezellige, uitgelaten sfeer.

Ook Tristan geniet met volle teugen van het feest. Regelmatig staat hij met een van zijn klasgenotes op de dansvloer te swingen.

Wanneer de muziek even ophoudt en ze van de dansvloer afstappen, schrikt Tristan hevig. In de hoek van de ruimte ziet hij een raar mannetje staan. Hij is klein, helemaal grijs en draagt alleen een grijze boxershort. Met een grijns op zijn gezicht laat hij een rij ijzeren tanden zien. Omdat de jongelui, die om dat scharminkel heen staan, nergens op reageren, heeft Tristan direct al in de gaten dat het hier een illusie betreft. Daardoor heeft hij zichzelf een ogenblik later weer onder controle. Het meisje heeft gelukkig niks gemerkt.